Skip to main content

sawsan အချစ်တွေ အရွယ်ရောက်လာတဲ့အခါ

အသက်လေးနည်းနည်းရလာတော့ 
ချစ်တယ်ဆိုတာ လောကဓံတွေကို ခံနိုင်ရည်ရှိပါ့မလားလို့ စိတ်ပူတတ်လာခြင်းပဲ။ 

သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကပြောတယ် 
ငါ့ချစ်သူနဲ့ နိုင်ငံရပ်ခြားကွဲသွားရင်
ငါကတော့ သူအသစ်ရသွားမလားတွေ၊ 
အနေဝေးလို့သွေးအေးသွားမလားတွေ စိတ်မပူဘူးတဲ့ အဲ့ဒါတွေကဖြစ်လာချင်လည်းဖြစ်လာမယ် ဖြစ်လာရင်လည်း ဘယ်သူကမှတားဆီးလို့ရမှာမဟုတ်ဘူး ဖြစ်ချိန်တန်ရင်ဖြစ်လာမှာပဲတဲ့။ 

ငါစိတ်ပူတာက သူကျောင်းမှာအဆင်ပြေပါ့မလား၊အလုပ်အဆင်ပြေပါ့မလား၊ ပတ်ဝန်းကျင်အသစ်မှာနေသားကျပါ့မလား၊ရာသီဥတုအပြောင်းအလဲမှာ ဖျားနေမလားဆိုတာကိုပဲတဲ့။ 

တကယ်က ဟုတ်တယ်။တဖြေးဖြေး အသက်ကြီးလာတော့ ခွဲခွါခြင်းကိုလည်းတော်တော်များများတွေ့ဆုံပြီးပြီမို့ ခွဲခွါရမှာကို မကြောက်တော့ဘူး။ အဲ့အစားက လောကဓံအနိမ့်အမြင့်ကို ခံနိုင်ပါ့မလားလို့ စိတ်ပူတယ်။ လောကဓံဟာသေချာပေါက်ခံစားရမယ့်အရာပဲမဟုတ်လား။ 

ကျွန်တော်ဆို ခွေးလေးနဲ့ခွဲရတော့ 
ဘာစိတ်ပူလဲမေး… နွေပူပူမှာ ငါ့ကလေးအပူဒဏ်ခံနိုင်ပါ့မလားလို့ပဲ ပူမိတယ်။ဒါပေမယ့်အဲ့အပူဒဏ်ကိုလည်းအတိုင်းအတာတစ်ခုထိသက်သာအောင်လုပ်ပေးနိုင်တာကလွဲရင် ကျွန်တော်မရှောင်လွဲပေးနိုင်ဘူး။ လောကဓံဟာ သတ္တဝါတိုင်း အနည်းနဲ့အများခံစားကြရမှာပဲ။

အချစ်တွေ အရွယ်ရောက်လာရင် အဲ့လိုပဲ။ 
ကျရှုံးတဲ့ဒဏ်ကိုခံန်ိုင်ပါ့မလား လဲကျတဲ့အခါ 
ပြန်ထပါ့မလား အငိုတိတ်တဲ့အခါ လောကကြီးကို အကောင်းမြင်နေပါ့ဦးမလားဆိုနေတာတွေပဲ 
စိတ်ပူတော့တယ် ဘယ်သူနဲ့ရှိနေမလဲတွေ
ငါ့ကိုသတိရနေပါ့မလားဆိုတာတွေထက် 
ဒီအတိုင်း သတိရတဲ့အခါ ဘဝမှာပိုအဆင်ပြေပြေလေး ရှင်သန်နေပါစေလို့ပဲ ဆုတောင်းဖြစ်ပါတယ်။ 
#Nayvel
Credit: HtetHtetShweSin

Random Quote

—