ဘာပဲဖြစ်နေနေ ဖြစ်တာကို သိရင် တော်ပြီ။ သူ့ကို control လုပ်ဖို့ မကြိုးစားပါနဲ့။ လူစိတ်သဘာဝဟာ တစ်ခုခုကို မကောင်းဘူးလို့ ထင်လာရင် အဲဒါကို မရမက ဖယ်ရှားချင်တဲ့ အကျင့် ရှိတယ်နော်။ အဲဒီတော့ ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ လောဘဖြစ်လာပြီဆိုရင် ဟာ.. ဒီလောဘ မကောင်းဘူး၊ ဒီလောဘကြီးကို ဖယ်ရတော့မယ်လို့ တွေးမယ်။ ဖယ်ဖို့ မကြိုးစားပါနဲ့။ အသာလေးကြည့်ပြီးတော့ သိနေပါ။ လိုချင်တဲ့ စိတ်ကလေးက ထပ်ကာ ထပ်ကာ ဖြစ်နေတယ်။ ဒါလေးကို သိနေပါ။ တစ်ယောက်ယောက်ကို စိတ်ဆိုးတယ်၊ မကျေနပ်ဘူး၊ သူက ငါ့ကို ဘယ်လိုပြောလို့ ငါက စိတ်ဆိုးတယ်လို့ ဇာတ်လမ်းကို စဉ်းစားမနေဘဲနဲ့၊ စိတ်ဆိုးနေတဲ့ စိတ်ကလေးကိုပဲ ကြည့်ဖို့လိုတယ်။ ဇာတ်လမ်းကို တွေးရင် စိတ်က ပိုပြီးတော့ ဆိုးလာတက်တယ်။ ပိုပြီးတော့ စိတ်ဆင်းရဲ သွားတက်တယ်။ ဇာတ်လမ်းကို တွေးနေတာ မဟုတ်တော့ဘဲနဲ့ စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်နေတဲ့ ခံစားမှုကိုပဲ ကြည့်နေပါ။ ဒေါသဖြစ်နေတဲ့ အခါမှာ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုခံစားမှုမျိုး ဖြစ်နေသလဲ။ အဲဒီစိတ်ရဲ့ အခြေအနေကို ကြည့်နေပါ။ စိတ်က ပူလောင်နေတယ်၊ လှုပ်ရှားနေတယ်၊ အခံရခက်နေတယ်၊ ဆင်းရဲနေတယ်၊ ပင်ပန်းနေတယ်၊ မကျေမနပ်ဖြစ်နေတယ်၊ အဲဒီသဘောာလေးတွေကို အသေအချာ အသာလေးကြည့်နေဖို့ပဲ လိုပါတယ်။ ကြည့်တတ်လို့ရှိရင် သူ့သဘောက
Posts
၁။ ကံ၊ စိတ်၊ ဥတု၊ အဟာရ မျှတမှုမရှိရင် ... ကျန်းမာရေး ချို့တဲ့ တက်တယ်။ ဒါက ဟိုတုန်းက ကြားဖူးနားဝကို လက်ခံထားတာ၊ အခု ထပ်ဖြည့်ပေးချင်တာက ဒါကဖြင့် ကောင်းတယ်၊ ဆိုးတယ် ဆိုတာကို ဝေဖန် ပိုင်းခြား ဆုံးဖြတ်၊ ဆင်ခြင် နိုင်တဲ့ ဉာဏ်နဲ့ မှန်ကန်တဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်အတိုင်း သတ္တိရှိရှိ လိုက်နာ ကျင့်ကြံနိုင်တဲ့ ဝီရိယ အားနည်းရင်လည်း ကျန်းမာရေး ချို့တဲ့ တက်ပါတယ်။ ၂။ စာပေဗဟုသုတများကို သိလိုစိတ်ဖြင့် လေ့လာလိုက်စားမှု၊ အဆုံးအမ စကားများကို သိလိုစိတ်ဖြင့် လေ့လာဖတ်မှတ် နာကြားမှု အားနည်းရင် ... အသိပညာ ဉာဏ် ချို့တဲ့ တက်ပါတယ်။ ၃။ ကိုယ်အားကိုယ်ကိုး၍ ကျယ်ပြန့် နှံစပ်အောင် လေ့လာတက်မှု၊ ကိုယ့်ပင်ကိုယ် အရည်အသွေး၊ ကိုယ့်ဝါသနာကို ကိုယ်ကိုတိုင် သိအောင် ဖေါ်ထုတ် အသုံးချတက်မှု၊ မျှတ မှန်ကန်တဲ့ ဇွဲ၊ ဝီရိယ ရှိမှု၊ အချိန်ကို အကျိုးရှိရှိ အသုံးချတက်မှု စသည် တစ်ခုခုမှာ အားနည်းလွန်းနေရင် ... သိအပ် တတ်အပ်တဲ့ အတက်ပညာတစ်ခုခုကို ထွန်းပေါက်အောင် သင်ယူ လေ့လာတဲ့အခါမှာ ရရှိဖို့ ချို့တဲ့ တက်ပါတယ်။ ၄။ ကံ၊ ဉာဏ်၊ ဝီရိယ မျှတမှု မရှိရင် ... တစ်ခုခုမှာ အားနည်းလွန်းနေရင် လောကီ စည်းစိမ် ကြီးပွားချမ်းသာရေးမှာ ချို့တဲ့တက်ပါတယ်။ ၅။ မျှဝေပေးကမ်း စွန့်ကြဲ